Kerikeri en tot slot!

Vandaag plaats ik de laatste foto's van onze reis. We zijn nu op de terugweg naar Auckland waar vandaan we dinsdagavond op het vliegtuig stappen. Ik dank jullie voor de leuke reactie's die ik mocht ontvangen. Uiteraard kan ik nog veel meer vertellen over mijn belevenissen. Dus wie weet spreek ik je eerdaags voor de gezelligheid of in mijn praktijk! Wie zich opgegeven had voor de gezamenlijke volle maan meditatie op 11-2 krijgt na mijn thuiskomst hierover nog een kort verslagje. De volgende foto's zijn voornamelijk plaatjes vanuit Kerikeri, omdat we hier ruim 5 dagen verbleven als uitvalsbasis. Kerikeri heeft zelf een belangrijke rol gespeeld in het historisch verleden van Nieuw-Zeeland. Hier kwam de eerste missionaris aan om zieltjes voor het Christelijke geloof te gaan winnen. Het Witte Misionarishuis is dan ook het oudste gebouw van Nieuw-Zeeland. Best bijzonder dat het hout nooit vergaan is. Daarnaast staat Stone House, het oudste stenen huis van Nieuw-Zeeland. Het was ooit een handels pakhuis. De handelswaar bleef er goed droog in voor de overslag. Iedere zaterdag vindt er een markt plaats in Kerikeri. Was een leuke ervaring. Mooi terrein, veel mooie natuurproducten en etenswaren. Veel kunstenaars, kristallen, drums, voetmassage en ook healers die uitleg gaven en geboekt konden worden. In Kerikeri voelde ik een hele duidelijke diepe verbinding tussen Hemel en Aarde. Zowel veel soorten kerkgemeenschappen, als bedrijven/praktijken die zich presenteerden als: Avalon, Kwan, Sjamanic, Pagoda, Healing en icm de 4 elementen workshops aanboden. Ook in de winkels hangt hier veel mooie symboliek. We hebben hier ook nog koffie gedronken in de Jerusalem bar, waar ik een mooi aandenken heb gekocht met 12 edelstenen erop aanwezig. Tot slot: Berend heeft ons totaal meer dan 5000 km Nieuw-Zeeland door gereden! Fantastisch, de hele reis hebben we genoten van de weelderige natuur. Zo puur! Alle elementen speelden een belangrijke rol. Met name de vogels! Dagelijks werden we door ze verrast en waren ze in onze omgeving. We hebben veel geleerd over ze. Nieuw-Zeelandse bewoners komen heerlijk relaxt over. Veel minder stress, veel meer basic, veel natuurbewuster. Zo fantastisch dat er zoveel Maori plaatsnamen zijn en hun taal in ere wordt gehouden. Echter in dit land spelen er ook problemen. Niet alle Maori-stammen hebben zich verenigd en aangesloten. Ook zie je in Auckland dat het een wereldstad is en hier onze westerse problemen op de loer liggen. De Aziatische gemeenschap groeit erg snel, omdat er werk voor ze is. Gelukkig wordt er alles aan gedaan om iedereen goed te laten integreren door de Engelse taal te leren. Fietsen lijkt me hier levensgevaarlijk, omdat er nauwelijks ruimte op de weg voor ze is. Men is afhankelijk van dat de automobilisten ze ruimte geeft op de doorgaande wegen. Het eten is hier een mooie mix van de verschillende culturen. Veel hartige Ontbijten! Niets voor mij, maar ja je moet weten dat je op reis bent toch! Wie wil kamperen met goede voorzieningen kan het beste de 'Top 10 parken' boeken. Deze deden werkelijk hun naam eer aan. Daarnaast waren de 'Kiwi parken' ook prima. Compliment voor NZ tot slot: In 5 weken tijd heb ik slechts één toilet aangetroffen waar het wc-papier op was!!!!!!!!!!! Dit wilde ik jullie niet onthouden :)

Whangaroa en Cape Reinga

Na ons ontbijt in het Cinema Café restaurant in Kerikeri vertrokken we noordwaarts op weg naar het noordelijkst te bezoeken plekje van Nieuw-Zeeland 200 km vanaf Kerikeri. Onderweg sloegen we echter even af om het prachtig gelegen plaatsje Whangaroa te bezoeken. In deze baai is in 1809 het Brits schip 'Boyd' vol kruit en kanonnen door de Maori's tot zinken gebracht door vanuit een waka (oorlogskano) brandende fakkels in het schip te gooien. Ze wisten nog niets af van het bestaan van kruit en het gevaar dat ze zelf hierbij opliepen! Op een foto gisteren in het Museum vd Maori's zagen we een afbeelding hiervan op deze plek precies waar Berend 5 mnd gewoond heeft in 2014, uitkijkend over deze baai. Tegenwoordig worden hier oesters geteeld. Na een lekker bakkie met uitzicht op een indrukwekkend overhangende boom, gingen we op weg naar Cape Reinga. Cape Reinga is het op één na noordelijkste puntje van Nieuw-Zeeland, de meest noordelijke plek van het land zijn de Surville Cliffs. Het is hier alsof je je aan het einde van de wereld begeeft. Na kilometers lang door een verlaten gebied vol zand te hebben gereden, bereik je de eenzame Cape Reinga Lighthouse. Hier heb je een eindeloos uitzicht over zee. Je kunt duidelijk de Tasmanzee in de Grote Oceaan zien overgaan: de Tasmanzee is veel donkerder van kleur. Wanneer het hier hard waait, kunnen er golven van tien meter voorkomen. Onderwereld Reinga betekent 'onderwereld' in het Maori. Volgens het geloof van de Maori maakten de geesten van de doden zich hier klaar voor hun reis naar Hawaiki, de plek waar de eerste Maori rond 1300 vandaan kwamen. De wortels van een oude pohutukawa-boom op de punt van Cape Reinga zouden het vertrekpunt van hun geesten zijn. Dit uiterste noorden van Nieuw-Zeeland, de Aupori Peninsula, wordt door Maori ook wel Te Hku o te Ika Maui genoemd: 'de staart van de vis van Maui'. Maui is de mythische figuur die Nieuw-Zeeland zou hebben geschapen en trok op een zekere dag het Noordereiland als een vis uit de zee omhoog.

Auckland

Gisteren hebben we onze camper ingeleverd in Queenstown en teruggevlogen naar Auckland. Heerlijk vandaag gezwommen in Berends zwembad en een bezoek gebracht aan het Museum in Auckland, waar diverse afdelingen zijn. Geschiedenis van de Maori, vulkanen en aardbevingen, dinosaurussen, wederom de bijzondere dieren van Nieuw-Zeeland, kunst en de oorlogen waarin de Nieuw-Zeelanders ooit hebben meegevochten om de vrede op aarde te handhaven!  Het was een grote diversiteit, waarna ik dit keer thuis eens ouderwets Hollands gekookt heb.

Op weg naar Queenstown

Heerlijk weer om buiten in het ochtendzonnetje te ontbijten! Uitkijkend over de South Pacific Ocean: Foveaux Strait. Rond 9.45 uur gaan we opweg naar onze laatste bestemming met de camper: Queenstown. Ondanks de grote lange leegte & stilte om ons heen treffen we in het dorpje Otautau een leuk cafeetje met groot opgezet hert! Onze gehuurde TomTom maakt er daarna een potje van. Ipv ons naar Queenstown te loodsen stuurt hij ons in tegengestelde richting naar Te Anau en ook nog het liefst via een zand/grindweg! Dus gaan we over op Googlemaps via de mobiel. We komen langs Lumsden en Five Rivers waar 5 huizen stonden en een café! Langzaam rijden we weer meer langs de bergen met de goudglanzende grassen en groene weiden aan de voet ervan en in de verte de besneeuwde toppen. OEF plots steekt er zo maar 'n camper-toerist, die voor een foto-stop langs de weg stil staat, vlak voor onze camper de weg over. Een NOODSTOP tot gevolg, gelukkig zonder gevolgen. Meneer 'ziet' ons niet eens! Geen groet of bedankje kan er zelfs van af!   Even later vinden we een fantastische picknick plek aan het Kingston's Lake Wakatipu. Rond 14 uur komen we aan op onze laatste bestemming in Queenstown waar we prachtig uitzicht hebben op het kabelbaanstation bovenop de berg waar Ruud en Berend natuurlijk meteen naar tie gaan met een cabinelift. Margriet en ik gaan eerst eens rustig genieten van mooie uitzicht rondom ons.

Invercargill en Bluff

nvercargill is de meest zuidelijkste stad van Nieuw-Zeeland. Ook is her de meest westelijke en dus het dichts bij Australië gelegen. Het is een stad die groot geworden is door vee- en wolhandel. In Invercargill wonen er ongeveer 50.000 inwoners en naar Amerikaanse voorbeeld aangelegd. Er is veel koloniale pracht met zuilenportalen, monumenten en kerken in romantische stijl en neogotiek. Er zijn een aantal thematische tuinen en een km2 groot groen Queens Park met prachtige oude bomen en een mooie rozentuin. Ook staat er een 27m hoge witte piramide waarin een Tuatara-House, Art Gallery, museum en info centrum gevestigd is. De Maoricultuur, koloniale geschiedenis en bijzonderheden van de natuur van de eilanden tussen Nieuw-Zeeland en Antarctica worden hier zeer ruimtelijk getoond. Zoals de bedreigde TUATARA die op uitsterven staat en dmv een voortplantingsprogramma in het Tuatara House behoed wordt voor hun ondergang. Aan de voorkant ligt een versteend hout of wel fossiel hout collectie uitgestald, allen afkomstig van Southland Nieuw-Zeeland.De Waxy O'Shea's Irish Pub schijnt de meest zuidelijke Ierse pub ter wereld te zijn en op do-za met livemuziek!Bluff is een diepzeehaven en ligt aan het einde van het zuidelijke eindpunt van State Highway In Bluff staat net als in tegenpool Cape Reinga in het noorden van Nieuw-Zeeland, een Stirling Point. Dit is een mast met wegwijzerborden naar allerlei plaatsen op aarde. Het is niet het echt meest zuidelijke punt van Nieuw-Zeeland, want dat ligt op een eiland. Het beste uitzicht is op het zeer winderige 267m Bluff Hill. Het plaatsje ziet er wat vervallen uit. Heel jammer want er zijn toch heel wat toeristen due hier naar toe komen. Her enige mooie panorama restaurant bij Stirling Point is helaas door opgelopen brandschade voor 3 maanden gesloten!

Milford Sound Fjordentocht

Na een frisse nacht vertrekken we op Valentijnsdag bijtijds voor her drinken van een lekker bakkie Flat White. Margriet gaf er vandaag een 8 als  kwaliteitsscore aan! Wat een cadeau om juist op Valentijnsdag deze schitterende natuurtocht te gaan maken. De vergezichten van de Alpen zijn vannacht nog witter geworden (Mitre Peak van 1692m) en een regenboog begroette ons op weg naar ons doel van vandaag: de 16 km lange fjord van Milford Sound! Gelegen aan het einde van een 2,5 uur durende rijtocht de bergen in. Fjordland National Park genoemd. Een SOUND betekent een smalle aftakking van de zee. Het National Park omvat alle 14 fjorden van Nieuw-Zeeland en werden de laatste ijstijd door de gletsjers gevormd, eindigend zo'n 15000 jaar geleden. De zee drong naar binnen waar het ijs verdween. Zeer dicht begroeide bossen passeren we! We rijden door de Homer tunnel van 1,2 km. Aan het begin van de fjord ligt een morene (soort drempel) aan de monding van de zee. Het water is daar ondieper, 80m, dan midden in de fjord, 440m met loodrechte rotswanden onder water. Dit is vergelijkbaar met de fjorden op het noordelijk halfrond. We passeren watervallen en er worden ons pinguïn- en zeehondenkolonies beloofd. Ook dolfijnen begeleiden de cruiseboten. Op de rotsen zijn dunne lagen grond begroeid met regenwouden, varens, epifyten, lianen, zilverbeuken en onderwater zijn er hele diepzeekoraalwerelden met zeepaardjes. Op de onderwater rotswanden groeien schelpdieren, sponsen, zeeanemonen, zeesterren, zee-egels én koraalriffen als bloedkoraal! Ook zochten de Maori's al naar groene jade-Greenstone in Anita Bay in Milford Sound, die de Maori's noemden naar een uitgestorven vogel: Piopiotahi. De eerste blanken in dit gebied waren hier voor de walvisvangst en als pelsjagers. Het ligt zó afgelegen op de aardbol en toch is het hier zó druk! Van over de hele wereld trekt het toeristen aan. Een boottochtje in de Milford Sound fjord kost ongeveer omgerekend € 70 p.p. voor 2,5 uur varen! Ondanks dat er hier 7m water per jaar valt in ongeveer 220 dagen, leid een of andere oerdrang ons toch massaal naar het 'einde van de wereld'. Inderdaad was het bijzonder indrukwekkend om tussen zulke hoge rotswanden en watervallen door te varen. Jammer genoeg hebben zich alleen de zeehondjes laten zien aan ons. Wel liep er bij onze camper na terugkomst een Weka. De ruim 2 uur durende terugrit door de bergen naar onze camping in Te Anau, was zelfs met laag hangende wolkflarden ook weer adembenemend soms. Berend, wat ben je een fantastische reisleider en chauffeur! Hij trakteert ons op de mooiste uitzichtpunten. En dat al 3200 km lang! Morgen gaan we verder naar het meest zuidelijke punt en eindpunt van de State Highway 1 in Bluff door Nieuw-Zeeland.

Via Fox Glacier, Ship Creek, Lake Hawea naar Wanaka

In de warme miezer gaan we op weg van FJ gletsjer naar Fox Glacier. Hier drinken we koffie en tanken we weer, want afstanden tussen tankstations zijn hier groot! De westcoast route naar Haast verloopt weer via tientallen bruggen en door dichtbegroeide varenrijke bossen. Jammer genoeg werd het zicht alsmaar minder en was er op uitzichtpunt Knights Point boven hoge rotswanden niets te zien. Er loopt hier een weg sinds 1965 die in 1995 geasfalteerd is. In het achterland van dit gebied Ship Creek liggen kwelgeesten en er vliegen heel veel zandvliegen in de moerassen. Het Engels schip 'Schomberg' volgeladen met ijzer voor rails, op weg baar Melbourne is ooit vergaan in 1865 bij Australië en het wrak is 1900 km verderop HIER in de kreek pas aangespoeld! De bemanning was gelukkig goed aan land gekomen in Australië. Verder naar Haast, waar we afbuigen landinwaarts naar Makarora en tussen Lake Hawea en Lake Wanaka doorrijden naar Wanaka. De mossen zijn hier zo mooi en diep van kleur: geel, wit, groen, rood en oranje! Ondanks aanhoudende regen, in bos 'The Blue Pools' met lichte zilver beuken een wandeling gemaakt.Andere kant van berg lag Wanaka waar het heerlijk zonnig weer was. Dit is de snelst groeiende gemeente op het Zuidereiland.

Culverden, Oxford, Lake Pearson en Arthur's pass

Vanmorgen onderweg Koffie gedronken in Culverden. Op weg naar Arthur's pass. Deze ligt tussen Canterbury en de Westcoast op het Zuidereiland. Door de laatste grote aardbeving aan de oostkust, waardoor veel wegen weggeslagen zijn, wordt onze route extra druk bereden. De Arthur's pass is 739 m hoog en gelegen in Arthur's pass National Park. Zeer afwisselende route. Dan weer 'Hollands' vlak, dan plots verrijzende rotsen, Teletubbie achtige goudgele heuvels of enorme bossen op hoge bergen. Soms boven de boomgrens. Hier woon je echt afgelegen in super platte houten bungalows tegen instortingsgevaar bij aardbevingen. Inmiddels wel al een paar keer 's nachts het gevoel gehad dat de camper wat ging trillen en schommelen! De mannen zeggen dan nuchter....... wel nee, dat kwam vast doordat ik me omdraaide in bed!!!! In Oxford gestopt om te kijken naar kunstwerken en een vd oudste gevangenissen uit 1869, waar 'de slachter' als seriemoordenaar ter dood werd veroordeeld. Hier maar even een flinke lichtzuil neergezet! Terwijl we hier rondkeken ging het Fire alarm af, wat betekende dat alle vrijwillige brandweermannen van het dorp Oxford werden opgeroepen voor bluswerk...... zijn we maar snel doorgereden! Bij Lake Pearson werd Nieuw-Zeeland net een maanlandschap. Zó puur!Nu op een prachtige bergcamping op Arthur's pass.

Murchison en Pancake Rocks in Punakaiki

Flinke bergrit van Takaka naar Murchison en vandaag via Berlin door naar de Pancake Rocks in Punakaiki aanneemt westkust. Fantastische schoonheid van bergen, rotspartijen en bomen.We kamperen aan het strand wederom en treffen het met het rustige zonnige weer alhier.Morgen vertrekken we naar Hanmer Springs, een totaal andere omgeving.

Army museum, Hollandse molen en Wellington

Donderdag was een lange dag rijden met daarbij doorlopend regenval.Onderweg in Waioura lag op een militair terrein het National ARMY Museum TE MATA TOA.Dit museum laat de volledige militaire historie zien van Nieuw-Zeeland. Zowel de stammen-, Boeren en burgeroorlogen als de deelnames van het Nieuw-Zeelandse leger tijdens de Wereld Oorlogen over de hele wereld, en andere overzeese activiteiten. Na aankomst op onze camping voor 2 nachten in Paekakariki, in de buurt van Wellington, bleek dat precies op deze plek aan de Tasmanzee, de U.S. mariniers gelegerd waren geweest ter voorkoming van een Japanse inval, tijdens W.O. II. Tot slot werd onze regenachtige dag zagen we in Foxton een grote Hollandse molen staan met daarin een Nederlands winkeltje. Natuurlijk meteen Speculoos pasta gekocht voor Margriet. Vrijdag met trein van Paekakariki naar Wellington gegaan in ongeveer 45 minuten. Verscholen achter een bergwand lag het kleine stationnetje. In de trein konden we de tickets kopen. Komend uit Wellingtons station stonden we oog in oog met een mooi beeld van Gandhi, waarna we langs het wandelpad in de haven liepen. Leuk om alle uiteenlopende bedrijvigheden hier te zien. Te midden van de oude hijskranen staan moderne café's, is er de studenten roeivereniging, wordt er lange afstand zwemmen beoefend, zijn er kano's te huur, liggen er vissersboten klaar voor toeristen en ga zo maar door. Het pad leidde ons uiteindelijk richting het moderne centrum. Middenin staat een van de weinige statige kathedralen van Nieuw-Zeeland, namelijk de Maria Cathedral. Deze is onlangs zwaar beschadigd geraakt tijdens de aardbeving (nov 2016) en stond nu rondom in de steigers om haar te stutten. Ondanks dat ik hier binnenin geen kijkje kon nemen voelde ik de warmte en haar uitstraling toen ik aan de achterzijde van de straat omhoog via enkele traptreden in het wegdek boven het dak van het altaar kon uitkijken. Hier een kort samenzijn gevoeld met de Moeder der Moeders, waarna ik een rozenkwarts bij een boom heb achtergelaten. Daarna met het bergtreintje van Wellington naar de Botanische tuinen gegaan. Deze keken uit over de haven en hier ligt een Space Place om de Zuidelijke Hemel van de aarde te observeren. Na een week Noordereiland zijn we nu overgevaren naar het Zuidereiland en Camperen we in Nelson

Inheemse vogels Nieuw-Zeeland

Prachtige inheemse vogels zag ik staan op een bord bij 'natuurmonumenten' bij de ingang van Redwood in Rotorua 

Via Whitianga, Waihi, Mount Maunganui naar rotorua

Vanuit Whitianga reden we in zuidelijke richting via de badplaats Whangamata op weg naar onze eindbestemming Roturua.In Whangamate stopten we voor een korte koffiebreak. Door in Tairua over te steken, liepen we zomaar tegen de Mineralen winkel Heaven & Earth binnen! Hier aangekomen zag ik een goud kleurige jaspis liggen, welke te plekke in de Coromandel gevonden uit de geond gehaald wordt. Ze noemden deze jaspis soort: Lemurian Gold Jasper Azestulite!Na een wat langer oponthoud dan gepland reden we richting Waihi. Tussen 1867-1907 werd hier in Waihi in de Martha mijn voor meer dan 3 miljard euro goud gevonden.Ook nu nog wordt er ondergronds op beperkte schaal zilver en goud gewonnen. Begin 21e eeuw werd hiervoor nog jaarlijks zo'n 3 miljoen kuub steen verplaatst.Naar boven lopend bij de oude schacht ingang was het blik in de mijn-kuil indrukwekkend te noemen.Waihi weet goed hoe ze  van het verleden voor de toeristen er een winstgevende trekpleister van kunnen maken.Na ons bezoek aan de stille getuigen vanuit dit verre verleden in deze plaats, zijn we in een keer doorgereden naar Rotorua.Ik was blij dat ik onderweg nog wel een blik kon slaan op de 232 m hoge dode vulkaan Mount Maunganui bij Tauranga.Zo, nu staan we op een campingsite waar een aantal Hot Water Baden aanwezig zijn. Heerlijk hebben we na aankomst in de 40-60 graden baden liggen dobberen, wat de eetlust flink bevorderde en mijn geïmproviseerde nasi schotel er als Hollandse boter in ging!Morgen wederom een thermisch dagje. In de ochtend eerst Rotorua bekijken en daarna op weg naar Taupo. Benieuwd waar het ons dit keer verrassend naar toe zal gaan leiden, want de keus is hier ontzettend groot.

Hunua Ranges Regional Park & Auckland

Na een prima doch zeer vermoeiende reis, zijn we nu langzamerhand in het Nieuw-Zeelandse ritme aan het komen. We logeren een paar dagen in een buitenwijk van Auckland bij Berend in een vakantiehuisje dat naast zijn woonhuis ligt en wij even mogen gebruiken. Het is hier heerlijk toeven en kennis maken met zijn internationale vrienden:  van Maori, Engelse en Duitse afkomst. Wat ons als eerste zoal opviel toen we ons door Berend lieten rondrijden, was het volgende: Overal zie je mensen met de meest uiteenlopend nationaliteiten die werkelijk op een bijzonder harmonieuze wijze samen wonen en werken in een land dat soms nog lijkt in de kinderschoenen te staan van een zeer opkomende florerende toekomst! Daarnaast springt de weldadige schitterende begroeiing op als varens en de grote diversiteit aan bomen en planten. Ook de vogelgeluiden zijn hier totaal anders dan die wij kennen als je wakker wordt of in de natuur wandelt. Inmiddels hebben we al een paar prachtige imposante plaatsen bezocht. Zoals gisteren een kort bezoek aan de waterval in Hunua Ranges Regional Park. Dit park ligt ongeveer 1 uur rijden vanaf Auckland. De Maori's gebruikten deze  bergen voornamelijk om er voedsel en hout te verzamelen. Niet zo zeer als vaste verblijfplaats, maar meer als een toevluchtsoord. De Hunua watervallen zijn een populaire attractie sinds de Victoriaanse tijd, toen de toeristen nog per stoomboot aankwamen en het laatste stuk als een dagtrip afreisden naar deze magnifieke omgeving. Ondanks de vele waarschuwingsborden nemen veel toeristen toch gewoon een duik bij de verraderlijke watervallen, waar het ruim 14 m diep kan zijn, maar waar er soms verdwaalde boomstammen in de diepte vastzitten. Twee mangaanmijnen zijn hier lange tijd bol in productie geweest. Ook liggen er 4 dammen, waarvan er een de 2e van de wereld is qua grootte en een meer van 169-hectare bevat 37 miljoen m3. Deze dient als drinkwaterreservoir voor Auckland. Vandaag een bezoek gebracht aan Auckland met zijn SKYTOWER, jachthavens en vele uitgedoofde vulkanen.